Obudowa szafy gazowej

Obudowa szafy gazowej powinna być wykonana z wysokiej jakości tworzywa sztucznego, ognioodpornego i samogasnącego, o dużej wytrzymałości mechanicznej, odporności na warunki atmosferyczne, agresywne chemikalia i odkształcenia mechaniczne. Zewnętrzna powierzchnia powinna być pokryta ochronną warstwą tworzywa sztucznego, dzięki czemu szafka jest wysoce odporna na warunki atmosferyczne (od 30°C do 60°C) oraz promienie ultrafioletowe (UV) i nie wymaga konserwacji. Dopuszcza się wykonanie innych szaf gazowych, spełniających wymagania, np. z użyciem materiałów gwarantujących wskazane powyżej właściwości szafy i niewymagających lakierowania. Szafy gazowe muszą być naturalnie wentylowane przez otwory wlotowe i wylotowe. Musi być w kolorze żółtym, a na zewnętrznej stronie drzwi musi być trwale oznaczony napisem: GAZ, tel. 992 i mniejsze: Własność PSG. Ale to nie znaczy, że każdy musi mieć żółtą puszkę z gazem! Jeżeli inwestor zaznaczy w umowie o przyłączenie, że sam kupi skrzynkę, może wybrać brąz lub beż. 

Konstrukcja karty gazowej.

Najczęściej spotykany rozmiar szafy gazomierza to 60 × 60 × 25 cm. Szafka wolnostojąca na krawędzie montowana jest na prefabrykowanej podstawie betonowej lub na podstawie z tworzywa sztucznego. Zalecane jest zastosowanie plastikowej szafki gazowe umożliwiającej odczytywanie wskazań gazomierza z dużej odległości. Jednak na rynku można znaleźć wiele rodzajów: tworzyw sztucznych, obecnie najczęściej stosowanych w domach jednorodzinnych; w laminacie, to znaczy w poliestrowo-szklanym; wykonany z metalu, najczęściej ze stali kwasoodpornej. W dziale „Warunki techniczne standardowych szaf gazowych”, dominującej na rynku polskiej firmy gazowniczej, można przeczytać:

Instalacja gazowa budynku zasilana z sieci musi być wyposażona w zawór główny zainstalowany w miejscu podłączenia, tak aby można było odciąć dopływ gazu. Zawory należy montować na zewnątrz budynku, w szafie wentylacyjnej wykonanej co najmniej z niepalnego materiału, przy ścianie, we wnęce lub w odległości mniejszej niż 10 m od budynku, w miejscu łatwo dostępnym i zabezpieczonym przed uszkodzeniem. Uszkodzenia mechaniczne i nieuprawniony dostęp.  W budynkach mieszkalnych i gospodarczych dopuszcza się instalowanie głównego kranu w odległości większej niż 10 m od przewidzianego budynku, w szafie wentylacyjnej znajdującej się w ogrodzeniu ulicy lub odcinka ulicy pieszy, z dostępem z zewnątrz z działki budowlanej. W takim przypadku na ścianie budynku należy zamontować dodatkowy zawór otwierająco-zamykający.

Brak komentarzy, bądź pierwszy!

E-mail nie będzie publikowany

Why ask?